۱۳۸۹ آبان ۹, یکشنبه

قیصر


قیصرامین پور از معدود شعرایی است که خیلیها ندیده و نشناخته با خواندن اشعارش عاشق و شیفته اش میشوند و بنظر من سر این شیفتگی در خلوص و پاکی اوست. 
تقریبا میتوانم بگویم تمام اشعار قیصر را دوست دارم امادر زیر چند شعر با مناسبت قیصر را (البته بنظر خودم) آورده ام:
--------------------------------------------------------------------

این قرار داد
تا ابد میان ما
برقرار باد
چشمهای من به جای دست های تو!
من به دست تو
                     آب می دهم
تو به چشم من
                آبرو بده!
 من به چشم های بی قرار تو
قول می دهم
ریشه های ما به آب
شاخه های ما به آفتاب می رسد
ما دوباره سبز می شویم!


--------------------------------------------------------------------
طوفانی از تبر
ناگه به جان جنگل
                      افتاد
و هر چه را که کاشته بودیم
طوفان به باد داد

در گرگ و میش آتش و خاکستر
جنگل ولی هنوز
                    نفس می کشید
جنگل هنوز هم
                   جنگل بود
هرچند در دلش
جای هزار خاطره تاول بود

جنگل بلند و سبز
                     بپاخاست
و با تمام قامت
این قطعنامه را
با نعره ای بلند و رسا خواند:

جنگل هجوم طوفان را
                            تکذیب می کند!
جنگل هنوز جنگل
جنگل همیشه جنگل
                        خواهد ماند!

-----------------------------------------------------------------

مـــــــــرا
بـه جشــــن تـولـــــد
  فرا خوانده بودند
چــــــــرا
سر از مجلس ختــم
 در آورده ام ؟
--------------------------------------------
سراپا اگر زرد و پژمرده ایم
ولى دل به پائیز نسپرده ایم
چو گلدان خالى لب پنجره
پر از خاطرات ترک خورده ایم
اگر داغ دل بود، ما دیده ایم
اگر خون دل بود، ما خورده ایم
اگر دل دلیل است، آورده ایم
اگر داغ شرط است، ما برده ایم
اگر دشنه دشمنان، گردنیم
اگر خنجر دوستان، گرده ایم
گواهى بخواهید، اینک گواه
همین زخم هایى که نشمرده ایم!
دلى سر بلند و سرى سر به زیر
از این دست عمرى به سر برده ایم
------------------------------------------------------
خوشا چون سروها استادنی سبز
خوشا چون برگ‌ها افتادنی سبز
خوشا چون گل به فصلی، مردنی سرخ
خوشا در فصل دیگر زادنی سبز
*** **** ****
خوشا هر باغ را بارانی از سبز
خوشا هر دشت را دامانی از سبز
برای هر دریچه سهمی از نور
لب هر پنجره گلدانی از سبز


۱ نظر:

ناشناس گفت...

اهل خرد و فرهنگ همیشه زنده اند .