مردی بزرگ در ایران کوچک یا مردی کوچک در ایران بزرگ !

امروز به استان البرز (کرج) رفته بودم، هنوزقلبم درد می‌کند، همه ادارات و سازمان‌های دولتی بسیج شده بودند تا فردا از احمدی نژاد استقبال کنند! هزاران بیلبورد با شعارهایی عجیب و غریب و با امضاهایی عجیب تر چشم را می‌آزرد، از روابط عمومی استانداری ، فرمانداری ، شهرداری و غیره و ذالک گرفته تا آب و فاضلاب، و یکسری هم با امضاهای صوری نظیر: هیات های مذهبی، هیات های ورزشی، اصناف، جمعی از خانواده شهدا، جمعی از فلان و جمعی از بهمان، که مشخص بود طراحی واحد دارند و امضای متفاوت! و صد البته همه و همه با بودجه ستاد مردمی استقبال، تولید و نصب شده بود! من هم باور کردم، چون در انفرادی هزار بار مشق آن را نوشته ام!

نمی خواهم از بودجه ای که از بیت المال مسلمین صرف تبلیغ فرد و جناح می‌شود بگویم که تکرار مکرر است و موجب کدورت خاطر، اما شعارها نگران کننده بود، فرهنگ تملق و چاپلوسی و پاچه خواری را نهادینه می کنند، ای کاش مردم خواسته هایشان را بیلبورد می کردند، یعنی در این کرج هیچ جنبنده ای نبود که بر کاغذی درخواستی را بنویسد و علم کند؟ مثلاً : ' آقای مسئول دولت؛ طرح آبرسانی روستای ما چه شد؟' لابد اگر چنین بنویسد آبرویش را می برند! یا ' آقای احمدی نژاد نان را به نرخ خون پدرشان می فروشند!" لابد نان نویسنده را می برند یا آجر می کنند! درحکومت علوی، مردم بجای تملق و مدح و ثناء، به والیان پناه می آورند و شکایت کارگزاران را نزد آنان بیان می کنند.

به فرموده مولا علی علیه السلام : " زشت ترین حالات والیان، محبت فخر و تمجید مردم است "

و بازهنگامی که شخصی در حضور امیر مومنان به مدح و ثنای او پرداخت، حضرت بلافاصله سخن مداح را قطع کرد و فرمود: ' کسی که جلال پروردگار در نفس او عظیم است، ما سوای خدا در نزد او صغیر جلوه می کند و کس دیگری بزرگ نخواهد بود و هر که و هر چه باشد کوچک است، زشت ترین حالات والیان، محبت فخرو تمجید مردم است، چه بسیار است که مردم دوست دارند ثنا گویند و تمجید و تعریف کنند،.... اما ای مردم؛ شما مرا ثنا نگویید، از من تعریف نکنید، مرا به جمیل و نکویی مدح نکنید، زیرا همه کارهایی که من می‌کنم برای این است که خود را از تعهدی که به خدا و شما دارم بیرون آورم، خود را از حقوق و فرائضی که خداوند بر عهده من قرار داده و هنوز از عهده آن برنیامده ام خارج کنم."

حال با این اوصاف و این کلام مولا، شایسته است که دولت و ادارات دولتی با صرف بودجه هنگفت از رییس دولت تمجید و تعریف کنند، آن هم به گزاف و مبالغه! نگاهی به شعارها بیاندازیم:

بانی البرز می آید ! : انگار از مال خود بانی هیات شده است و خرج می دهد، حیا کنید و مملکت را ملک طلق خود ندانید.

مردی بزرگ، میهمان ایران کوچک! : این همان خطاب علی (ع) است، هر که خدا در نفسش بزرگ باشد همه ما‌‌‌سوای الله کوچک است تا چه رسد به این کوچکترین!

البرز نماد همت مضاعف دولت مهر و عدالت! : چه بگویم؟!

احمدی قهرمان خدا نگهدار تو! : نمی دانم او قهرمان چه رشته است؟ شاید هاله نور!

بسیجی دلاور خوش آمدی به البرز! : کدام بسیجی؟ این بسیجی دلاور در 8 سال جنگ کجا بود؟ خیبر کجا بود؟ بدر کجا بود؟ قلاویزان را می شناسد؟ از هویزه خبر دارد؟ نام شلمچه را شنیده است؟ او حتی مین گوجه ای هم ندیده است؟ او چه می داند معنای بی سر شدن را با توپ مستقیم تانک، او نمی تواند تصور کند که لحظه ای بغل دستی ات بی سرایستاده باشد!بسیجیِ دلاور، همت بود و باکری، رستگاروساربان‌نژاد! نه احمدی نژاد! بگذارید با درد خود بسازیم و بسوزیم، نمک بر زخم ما نپاشید!

دلارامم حسین(ع) : این جمله بر بیلبوردی است و عکس احمدی نژاد که دست بر سینه دارد، نمی‌دانم چه معنایی دارد!

و آخر: ' صل علی محمد یاور رهبر آمد " : ومن معتقدم سال 1390 سال رویارویی حامیان ولایت و رهبری با اوست!

6 دیماه 1389 / مهدی خزعلی

"