در کتاب های تاریخ یادمان داده بودند هنگامی که علی (ع) در محراب مسجد به شهادت رسید مردم ناباورانه نجوا می کردند که مگر علی نماز هم می خواند. اگر آن روزها ناباورانه می پرسیدیم مگر می شود مردمانی در عصر علی او را به کفر متهم کنند، امروز اما هضم این مساله چندان سخت نیست.
حالا دیگر خوب می توان فهمید در هر لحظه تاریخ وقتی زر و زور و تزویر دست به دست هم دهند وقتی هر صدایی درنطفه خفه شود. وقتی مبنای حقانیت غلبه و زور شود معلوم است که اسلام معاویه با بوق های تبلیغاتی خود، با بیت المال انباشته، با ارعاب و تهدید و تطمیع، با ایجاد سکوت گورستانی، با اشاعه تنها یک صدا و آن هم صدای انا ربکم الاعلی، بر اسلام علوی استیلای ظاهری می یابد. علی بن ابیطالب را هم می توان در نزد مردم بی نماز جلوه داد. آری این روزها درک این مسایل چندان دشوار نیست.
عده ای انحصار مطلق امکانات ملی را در اختیار گرفته اند و بی پروا تیرهای کینه و تهمت و دروغ را می پراکنند. از جای گاه دین مردم را به دو قسمت حق و باطل تقسیم و آنها را به هم بدبین کرده اند. درست مانند منافقین صدر انقلاب اختلاف و جدایی را برای منافع دنیوی تا درون خانه ها کشانده اند اما منتقدان را به نفاق متهم می کنند. از هیچ تهمت و اهانتی دریغ نکرده اند اما دریغ از روزنه ای برای فریاد ملت… .
گفتنی ها کم نیست…
خودمان باید آستین آگاهی بخشی را بالا بزنیم. سهم ما فعلا از رسانه هایی که با پول ما و شما می چرخد دروغ هایی است که نصیبمان می کنند.
حالا دیگر خوب می توان فهمید در هر لحظه تاریخ وقتی زر و زور و تزویر دست به دست هم دهند وقتی هر صدایی درنطفه خفه شود. وقتی مبنای حقانیت غلبه و زور شود معلوم است که اسلام معاویه با بوق های تبلیغاتی خود، با بیت المال انباشته، با ارعاب و تهدید و تطمیع، با ایجاد سکوت گورستانی، با اشاعه تنها یک صدا و آن هم صدای انا ربکم الاعلی، بر اسلام علوی استیلای ظاهری می یابد. علی بن ابیطالب را هم می توان در نزد مردم بی نماز جلوه داد. آری این روزها درک این مسایل چندان دشوار نیست.
***
بگذریم! در وضعیت ناجوانمردانه ای قرار داریم.عده ای انحصار مطلق امکانات ملی را در اختیار گرفته اند و بی پروا تیرهای کینه و تهمت و دروغ را می پراکنند. از جای گاه دین مردم را به دو قسمت حق و باطل تقسیم و آنها را به هم بدبین کرده اند. درست مانند منافقین صدر انقلاب اختلاف و جدایی را برای منافع دنیوی تا درون خانه ها کشانده اند اما منتقدان را به نفاق متهم می کنند. از هیچ تهمت و اهانتی دریغ نکرده اند اما دریغ از روزنه ای برای فریاد ملت… .
گفتنی ها کم نیست…
خودمان باید آستین آگاهی بخشی را بالا بزنیم. سهم ما فعلا از رسانه هایی که با پول ما و شما می چرخد دروغ هایی است که نصیبمان می کنند.
***
یادمان باشد تا وقتی همه مردم را از هر فکر و اندیشه دوست نداشته بشیم و به آنها عشق نورزیم نمی توانیم از صمیم قلب خواستار اصلاح و بهبود باشیم. یادمان باشد دشمنان مردم روی جدایی آنها از هم حساب باز کرده اند. باید آنها را ناکام بگذاریم. یادمان نرود آنها روی ندانستن مردم حساب باز کرده اند که به راحتی هفته ها و ماهها انسان ها را در سلول انفرادی و زندان نگه می دارند. باید با آگاهی بخشی، آنان را به محاصره وجدان های بیدار در آوریم.
***
امروز به استان البرز (کرج) رفته بودم، هنوزقلبم درد می‌کند، همه ادارات و سازمان‌های دولتی بسیج شده بودند تا فردا از احمدی نژاد استقبال کنند! هزاران بیلبورد با شعارهایی عجیب و غریب و با امضاهایی عجیب تر چشم را می‌آزرد، از روابط عمومی استانداری ، فرمانداری ، شهرداری و غیره و ذالک گرفته تا آب و فاضلاب، و یکسری هم با امضاهای صوری نظیر: هیات های مذهبی، هیات های ورزشی، اصناف، جمعی از خانواده شهدا، جمعی از فلان و جمعی از بهمان، که مشخص بود طراحی واحد دارند و امضای متفاوت! و صد البته همه و همه با بودجه ستاد مردمی استقبال، تولید و نصب شده بود! من هم باور کردم، چون در انفرادی هزار بار مشق آن را نوشته ام!
بگویم که تکرار مکرر است و موجب کدورت خاطر، اما شعارها نگران کننده بود، فرهنگ تملق و چاپلوسی و پاچه خواری را نهادینه می کنند، ای کاش مردم خواسته هایشان را بیلبورد می کردند، یعنی در این کرج هیچ جنبنده ای نبود که بر کاغذی درخواستی را بنویسد و علم کند؟ مثلاً : ' آقای مسئول دولت؛ طرح آبرسانی روستای ما چه شد؟' لابد اگر چنین بنویسد آبرویش را می برند! یا ' آقای احمدی نژاد نان را به نرخ خون 
پدرشان می فروشند!" لابد نان نویسنده را می برند یا آجر می کنند! درحکومت علوی، مردم بجای تملق و مدح و ثناء، به والیان پناه می آورند و شکایت کارگزاران را نزد آنان بیان می کنند.
صغیر جلوه می کند و کس دیگری بزرگ نخواهد بود و هر که و هر چه باشد کوچک است، زشت ترین حالات والیان، محبت فخرو تمجید مردم است، چه بسیار است که مردم دوست دارند ثنا گویند و تمجید و تعریف کنند،.... اما ای مردم؛ شما مرا ثنا نگویید، از من تعریف نکنید، مرا به جمیل و نکویی مدح نکنید، زیرا همه کارهایی که من می‌کنم برای این است که خود را از تعهدی که به خدا و شما دارم بیرون آورم، خود را از حقوق و فرائضی که خداوند بر عهده من قرار داده و هنوز از عهده آن برنیامده ام خارج کنم." 
حال با این اوصاف و این کلام مولا، شایسته است که دولت و ادارات دولتی با صرف بودجه هنگفت از رییس دولت تمجید و تعریف کنند، آن هم به گزاف و مبالغه! نگاهی به شعارها بیاندازیم:
.jpg)
نمی دانم چه بگویم؟ سه سال پیش مقاله روانشناسی احمدی نژاد را نوشتم، هر روز علائم و نشانه های بیشتری می‌یابم، عزل وزیر خارجه در یک ماموریت خارجی - آنهم به منطقه ای بحران زده که محموله سلاح از ما گرفته اند و دو کشور قطع رابطه کرده اند - اگر تصمیم بحث انگیز و پیشنهاد احمقانه نیست؟ چیست؟.jpg)
.jpg)
